هر چقدر این ‌خاک، باران‌خورده و ‌تر می‌شود           بیشتر از پیش تر جانـش معـطر می‌شود

این حریم آسمانی گنبدش فیروزه‌ای ست           روز و شب مفروش با بال کبوتر می‌شود

هر رواقـش آینه در آینه نـور است، نور           صحن در صحنش صلات ظهر، ‌محشر می‌شود

دل تمنا می‌کند «باب الکرم» را، عاقبت           با امـام‌ مجـتـبی ایـنجـا مـیـسّر مـی‌شـود

قال باقر، قال صادق می‌نـشیـند بر زبان           دور تا دور حرم یک روز، منبر می‌شود

کربـلا هـم می‌رسد اینجا لـبی را تر کند           طرح سقاخـانه‌ها روزی مـقـدّر می‌شود

روضه خوان اینجا نشسته روضه خوانی می‌کند           در دلم تـازه غـم و انـدوه مـادر می‌شود